در تاریخ ایران پس از اسلام ظهور سلسله صفویه نقطه عطفی است مهم؛ پس از قرنها فرمانروایی بیگانه، ایران دوباره به کشوری قدرتنمد و مستقل در شرق اسلامی بدل میشود، به رقابتی نزدیک با امپراطوری عثمانی برمیخیزد، و داعیه سروری و خلافت عثمانیان را بر ممالک اسلامی رد میکند. استقرار حاكميت صفوي در سال 907 قمري، رقابت شديد اقتصادي بين ايران و عثماني ايجاد كرد. در سده دهم و يازدهم قمري، حاكمان دو كشور به طور پيوسته و گسترده از مسائل اقتصادي به عنوان اهرم فشار بر يكديگر استفاده ميكردند كه اين خود پيامد ناگواري را براي ساكنان دوكشور به هم راه داشت. آنچه از روابط ایران و عثمانی در نگاه نخست برداشت میشود، شرح جنگهای خونین دو همسایهی پرتوان است که هر کی سعی میکردند با توسل به ایدئولوژی خاص خود طرف مقابل را به زانو درآورند. مؤسس سلسله صفوي در مدت كوتاهي، تمام رقبا را از ميان برداشت و حكومت مركزي قدرتمندي تشكيل داد كه اين رويداد براي دولت عثماني بسيارگران آمد، به ويژه كه هواخواهان صفوي، به صورت گروهي و مداوم ازآسيايي صغير به ايران مهاجرت كردند و مايه نگراني عثماني گرديدند. مقاله پیشرو به تحليل، تسلط بر راههاي تجاري، مراكز مهم اقتصادي، غنايم جنگي و برخي مسائل مرتبط با اقتصاد مطرح ميشود كه زمينه ساز تنش بين صفويه و عثماني گرديد. چارچوب و ساختار روابط ایران و عثمانی از دو مقوله همگرایی و واگرایی بررسی و تحلیل میشود.